Pomona

Sinds: 2006
‘Pomona, HOOG!!!

Pomona, het groenste en ridderlijkste dispuut der NSW. Gezelligheid, ridderlijkheid, maar ook heel veel gekkigheid kenmerken ons dispuut. Met een ridder als idool en appels op het menu blijft dit quasi-Italiaanse kringhuis je verrassen. En appelgerechten uitvinden. Hoewel de échte Pomona-ideologie uit de middeleeuwen stamt zijn er geen rangen of sociale kastes in ons dispuut, maar samenhorigheid door jaarlagen heen is wat ons als dispuut typeert.

Als je nieuwsgierig bent kijk dan op onze Instagram @dispuut.pomona 

Bij het sappigste dispuut der NSW weten we wat schoonheid is. Immers, nooit is iets zo prachtig geweest, zo wonderschoon, als benen ingepakt in grandioos groen “dat geeft ons een heel lekker lijf”

Maar ieder weet echte schoonheid zit van binnen. In de vorm van een opgepeuzeld stuk appeltaart, natuurlijk. Gehuld in zo’n prachtige panty en gesterkt door zo’n betoverend baksel treden wij in het voetspoor van onze held Frederick den Planckaert Plankend op zijn paard versloeg deze roemruchte ridder als sterflat’ zijn vijanden. Over strijd gesproken, het dilemma waart nog altijd binnen Pomona, billen of bijlen? Maar verdere onenigheid is ver te zoeken, op de dinsdagavonden genieten wel Dani praten we bij, hebben we mooie gesprekken, eten we maaltijden die ongeveer warm zijn, strooien we wat met specerijen, doen we gekke spelletjes en knuffelen mogen we al bijna weer! Elke avond wordt. gestart met trompetgeschal en elke maaltijd wordt beëindigd met een dropje of een kikkersnoepje. En tot zover de vastigheid: Pomona is geen groep met structuur, maar een samengeraapt zooitje van mensen die dingen doen en nog meer van elkaar houden dan van een stuk appeltaart.

De Naam ‘Pomona’

Pomona, opgericht in 2006, mag zich scharen onder de elite van oudste disputen der NSW, vroeger nog kringhuizen. Deze zijn genaamd volgens de traditie om de namen van disputen te ontlenen aan de plaats van ontstaan van het disputen. De geboorteplaats van Pomona is de flat “Pomona” in Wageningen, waaruit oorspronkelijk de naam “Villa Pomona” voortkwam. Deze wat lange naam is later verbasterd naar “Pomona”. Op deze eerste locatie, hoog in de flat, is de belangrijke leus “Pomona HOOG” ontstaan waarmee Pomona tot op de dag van vandaag NSW weet te imponeren met haar vastberaden volume.

De naam Pomona is echter zoveel meer dan slechts de naam van een flat. Pomona is de Romeinse godin van de vruchtbaarheid en boomvruchten. Haar eredienst werd verzorgd door een flamen Pomonalis, en zij bezat een Pomonal (een heilig bos) op de weg naar Ostia. De feestdagen van Pomona waren waarschijnlijk feriae conceptivae (veranderlijke feestdagen), afhankelijk van de stand van boomvruchten; hierom zijn ze niet vermeld op de kalender van vaste feestdagen.

Al in de klassieke oudheid is Pomona op de achtergrond geraakt, maar ze kende een heropleving bij schrijvers en dichters van de vroege keizertijd, waaronder Ovidius. Hij maakte een kuise bosnimf van haar ten tijde van koning Procas, als geliefde van de passionele Vertumnus. Plinius zag haar als echtgenote van de vegetatiegod Picus.

Hoewel Pomona oorspronkelijk alle boomvruchten patroneerde, werd zij steeds meer beschouwd als godin van de appels omdat pomum (boomvrucht) in latere tijden steeds meer op appels ging slaan.

Den Kronieken der Frederick den Planckaert

Hoewel de godin Pomona nauw verbonden is aan Pomona, is er iemand tegen wie wij nog meer opkijken. De enige echte held van Pomona, voorbeeld in ridderlijkheid, toonbeeld van onze normen en waarden, is Frederick den Planckaert. De volgende kronieken vertellen zijn heldenverhaal.

Ene rumoer clonck door den straeten. Den schare ontwaekte en Mien, de dochter des appelboers, drentelde naer den markt waar veler dorpelingen zich beijeen schaerden om het spectackel mee te maeken.

Want het geschiedde aldus, dat ener heldhaftige ridder, Frederick van het geslacht Pomonae, met zeijner jonkvrouwen ging cknotschballen tegen den celibaatsnuijters der Abdeij. (Cknotschbal is ene nieuwe gebeuren, waarbeij een appel met behulp van ener stock in het doel van den tegenparteij moet worden geslagen. Een trompetgeschal klinckt bij een doelpunt.) Frederick alleen maekte alle honderdéén de punten daar heij meeleij had aengaende den cknakkers van Abdeij. Derhalve won Pomonae met 100 – 1. 

Fredericks woorden cloncke: “Menschen, sedert jaeren streedet geij nu uwen beschte streijd, echter ik verheugh meij erop, u lieden, in den toekomst weder te treffen”. Allen atleten nu gingen naar den croeg voor ene knalfuijf en dronck ene dode pint. Daarna ging ieders zeijns weegs.     

In den morgenstond ontwaekten den vogelen des veld die schoon zongen en Frederick wilde met al zeijner krachten opstaen om zeijner hond uijt te laten. Echter, heij ontdeckte: “Pot-jan-drie-dubbeltjes, door alle spierpeijn kan ick meij niet meer verroeren”. Doch Frederick werd gepoogd een veldslag te overwinnen. Heij werdt gezet op zeijner dierbaere volbloedt maar landet als ener zeer steijve planck en den volbloedt dan gallopeerde naar den streijdlinie. Frederick nu echter ondervond een grotere snelheijd dan tevoren, daar heij nu in mindere maete luchtweerstand ondervond.

Frederick was met zeijner volbloedt sneller dan tevoren en daermede sneller dan zeijner veijand en won den veldslag. Daerom kreeg heij den edele naem ‘Plankaert’ daar heij zeijn snelheijd te danken had aan het plancken.

Deze verhaelen van vroeger zeijn in den vergetelheijd geraekt, maar binnen Pomona wordt getracht ze te bewaeren en levendig te houden. Frederick is onzer held!

Frederick de sterf-lat

Ridder Plankaert was zo succesvol als een ridder omdat hij zich stijf hield als een lat, waardoor al zijn vijanden stierven. Door deze combinatie werd hij onder het volk al snel bekend onder de bijnaam sterf-lat. Deze succesvolle techniek werd door zijn vrienden zeer geroemd, en zij maakten de edelmoedige keuze om in het voetspoor te treden van onze heldhaftige Frederick. Waar Frederick de nederigheid zelve was, konden zijn vrienden meer genieten van het aanzien dat zij ontvingen door hun reputatie als sterf-lat. Daarom zijn hun namen nog altijd bekend, terwijl die van Frederick in vergetelheid is geraakt. Zijn vrienden staan heden ten dage bekend als Asserpark, Bornsesteeg, Dijkgraaf en Hoevestein.